قرار ما

قرار ما

ایستگاه عشق

چند دقیقه مانده به لحظه های سحرگاهی

همین کنار

پشت همین دیوار حوصله

زیر همین پنجره ی روشن دل

من منتظر می مانم

فراموش نکنی که بیایی!

دیر کنی، باز هم منتظر می مانم....

چون قول داده ام ، یادت هست؟؟

اگر نخواستی بیایی،

به باران بگو ببار....


...

از تمام دنیا فقط...

        

از تمام دنیا ،

فقط یک در می خواهم ؛

که حرف هایم را به او بگویم ..

تا دیوار بشنود

و دیوار موشی داشته باشد

و موش گوشی ...

؛

تا حرف هایم را به گوش تو برساند ..

تو را آرزو نخواهم کرد

                  

تو را آرزو نخواهم کرد، هیچ وقت!....................

تو را لحظه ای خواهم پذیرفت که.................

خودت بیایی،..........................

                                    با دل خود، ....................

                                                                         نه با آرزوی من


                 

معجزه

---

---

---

  

اگر معجزه ای رخ دهد و زمان به عقب برگردد به دنیا قول میدهم چشمانم را تا آخرین روز حیاتم روی هم بگذارم .

میدانی چرا ؟

می ترسم دوباره تو را ببینم ، یک لحظه غفلت کنم و یک عمر گرفتارت شوم....................

فرمان بارش

می نشینی روبرویم

ماه
حسادت می کند

فرمان بارش می دهد به ابر
بی خبر از آنکه

به هم نزدیکتر می شویم ما
به هنگام باران

در زیر یک
چتر

     

باران چشم تو

در میان این همه ستاره باران

تنها آتش باران چشم تو

مرا گرفت.

دلم لرزید؛

ساعت متوقف شد،

و هوا

بوی یاس و قاصدک گرفت

               

از نبودنت

       

گاهی آنقدر دلم پر میشود

که حتی زمزمه ی نامت

بغض همیشگی ام را میشکند

گاهی دلم آنقدر پر میشود

که خاطرات تورا در آغوش می گیرم

و چشمانم هی خیس میشوند...

از نبودنت

لحظه ای...

لحظه ای را

گر تو باشی پیش من

لحظه لحظه

با تو گویم

لحظه ای دیگر برو!

         

چند لحظه با تو

 

گوشی تلفن را برمی‌دارم
عطر بوسه‌هایت در اتاق می‌پیچد
قلبم کنار نفس‌هایت خیال تپیدن می‌گیرد
چند لحظه...
گوشم شنیدن بوق ممتد را طاقت ندارد
دستم تو را با چند رقم جستجو می‌کند
صدایم را در مشت می‌گیرم
مبادا بلرزد
مرد خسته‌ای پاسخ می‌دهد:
عزیزم اشتباه گرفته‌ای...

                  

دیگر نمیتوانم...

                  

دیگر نمیتوانم متن های طولانی را
 
                              تا آخرش بخوانم
 
                              تقصیر خودت بود
 
                                     آمدی
 
                                   رفتی  ...
 
                              به هر چه کوتاه
 
                                عادتم دادی  ...