تـنـهـآ دلـخـوشے زنـدگـیـت ،
بـرآے تـو خـیـآلے بـآشـَد
و بـرآے دیـگـرے ...
بـآزیـچـہ اے ڪـہ
قـدر و قـیمـتش رآ نـمے دآنـد ....
چـقـدر سَخـت اسـت ...
چـقـدر سَخـت اسـت ...
تـنـهـآ دلـخـوشے زنـدگـیـت ،
بـرآے تـو خـیـآلے بـآشـَد
و بـرآے دیـگـرے ...
بـآزیـچـہ اے ڪـہ
قـدر و قـیمـتش رآ نـمے دآنـد ....
تـنـهـآ دلـخـوشے زنـدگـیـت ،
بـرآے تـو خـیـآلے بـآشـَد
و بـرآے دیـگـرے ...
بـآزیـچـہ اے ڪـہ
قـدر و قـیمـتش رآ نـمے دآنـد ....
زخــــــــــــــــــــــم است.
خــــدایــا دیـدی؟؟!!!
کلی بـــــــاران فرستادی تـــا این لکه هـــا را از
دلـــم بشویـــی...
من کـــه گفته بـــودم لکه نیست ،.....
زخــــــــــــــــــــــم است.
حَســـــرتـــ !
حَســـــرتـــ !
یَعنــــی رو به رویَم نشستــــه ای . . .
وَ باز خیســــیِ چَشمانَمـ را . . .
آنــ دَستمــــالِ خُشکـــِ بی اِحساســـ پاکــــ کند . . .
حَســــرَتـــ !
یَعنـــــی شانه هایَتــــ دوشــ به دوشَــــمـ باشَـــد . . .
اَمــا نتوانَمـ از دِلتَنگـــی به آنــ پَنـــاه ببرَمـ . . .
حَســــرَتـ !
یَعنـــــی تو که دَر عیـــنِ بودَنَتـــ . . .
داشتَنَتــــ را آرزو میکنَم
خــالـﮯاَم اَز اِحـــساس
خــــوبَمـ ...!
بــاوَر کُنــــید؛
اَشکــ ـها را ریختـﮧاَمـ ...
غُصّـﮧ ها را خُورده اَمـ ...
نَـــبودَنـ ـها را شِمُرده اَمـ ...؛
اینــ روزهــا کـِـﮧ مـﮯـگُذَرد ...
خـــالـﮯاَمــ ...
خــالـﮯاَمــ اَز خَــشمــ، دِلـــتَنگـﮯ، نِفرَتــ ...
وَ حَتــّﮯ اَز عــِــشقــ...
خــالـﮯاَمــ اَز اِحـــساســ ...
خــاطــــــرات
خاطرات نه سر دارند نه ته..!
بی هوا می آیند تا خفه ات کنند...
میرسند گاهی وسط یک فکر...
گاهی وسط یک خیابان...
و گاهی حتی وسط یک صحبت...
سردت می کنند...
رگ خوابت را بلدند...!
زمینت می زنند...
خاطرات تمام نمی شوند...
" تمامت می کنند"...!
ازتو دلگیرم...
خدایا...
ازتو دلگیرم...
به قولت وفا نکردی..
گفته بودی حق انتخاب دارم...
پس چرا انتخاب ام در آغوش دیگریست...؟؟
نمـــــــــایش
این روزهــــایم به تظاهر می گذرد...
تظاهر به بی تفاوتی،
تظاهر به بی خیـــــالی،
به شادی،
به اینکه دیگــــر هیچ چیز مهم نیست...
اما . . .
چه سخت می کاهد از جانم این "نمایش"
تظاهر به بی تفاوتی،
تظاهر به بی خیـــــالی،
به شادی،
به اینکه دیگــــر هیچ چیز مهم نیست...
اما . . .
چه سخت می کاهد از جانم این "نمایش"
دنیایِ من
اینجا در دنیای من گرگ ها هم افسردگی مفرط گرفته اند
دیگر گوسفند نمیدرند!
به نی چوپان دل میسپارند و گریه میکنند.
