دلخسته

قصه ی دلتنگی های مـن

دلخسته

قصه ی دلتنگی های مـن

بــــــــــی تـو




        



هر شب،


دستانم قلبت را می فشارد


ودل به دلت بیدارم


وهمه شب،


جستجو می کنم 


لمس انگشتانت را میان گیسوانم


تا آرام و مطمئن به خواب روم 


                                                بی تو


دور از تــــو




            





                            کوچه را دیدی به وقتِ شب

                                   چه تنها میشـــود

                                بی تو از آن کوچه هم

                                        تنهــــاتـرم




جـــــــــــاده غریبــــــی







باز به وصل خیال تو دل به جاده تنهایی زده ام


وکوله بارم پر از یاد توست


تا مبادا دراین جاده غریب گم شوم 


                                    چه جاده غریبی است




                       

طنیـــــــن قدمهــــــایت




                      



                   هرچه پنجره در خانه بود را باز گذاشته ام                  


نکند آهسته از کوچه عبور کنی


و من صدای قدم هایت را نشنوم!


نکند جا بمانم از طنین قدم هایت




                             

چه می شد اگر




      




چه می شد اگر


لحظه ای


دمی


آرام


رام


می نشستی روی آن صندلی خالی


که همیشه خیال تو


روی آن نشسته است؟!





دعــــا میکنـــــم




    




از ته دل دعا می کنم

که آن سایه ی دور دست

آن نشان ناچیز

تو باشی

که به دنبال من می گردی!!

دعا می کنم..........





   

امیـــــــــد




                         




درها را باز گذاشته ام


به امید آنکه بیایی 


و تنهایی مرا بدزدی!!!!





                                                                                                                                                

باران که میبــــارد








باران که میبارد

دلم برایت تنگتر میشود

راه می افتم بدونِ چتر

من بغض میکنم و آسمان گریه





عجب روزگــــــــــاریه







 
    عجب روزگاریه 


دل ماله منه 


تو سینه ی منه 


اما واسه تو می تپه !






قفس







قفسم را مشکن


تو مکن آزادم...گر رهایم سازی بخدا خواهم مرد


من به زنجیر تو عادت کردم


بارها در پی این فکر که در قلب توام با تو احساس سعادت کردم


بخدا خوشبختم .....