دلخسته

قصه ی دلتنگی های مـن

دلخسته

قصه ی دلتنگی های مـن

چاره ای باید کرد




  



منم شیرین ....


فرهاد دست از کار کشید

و من کم کم سهم خسرویی می شوم که هیچ وقت دوستش نداشته ام

چاره ای باید کرد

تیشه ام کجاست؟




                         

نا امیدی










صحبت از انتظار کشنده نیست


صحبت از نا امیدی این دل است


که هیچ دلخوشی


به آمدنت ندادی اش






                 

آسمانی دیگر




 





حالا که آمده ای


گریه نمی کنم

این باران


از آسمان دیگر است...




لمس کــــــــــن




   





لمس کن کلماتی را که برایت می نویسم تا بخوانی و بفهمی چقدر جایت خالیست ...

تا بدانی نبودنت آزارم می دهد ... 


لمس کن نوشته هایی را که لمس ناشدنیست و عریان ...

که از قلبم بر قلم و کاغذ می چکد


لمس کن گونه هایم را که خیس اشک است و پُر شیار ...


لمس کن لحظه هایم را ...

تویی که نمی دانی من که هستم?


لمس کن این با تو نبودن ها را لمس کن




                                

هزارویـــــــــک...




 

             





به تو سپرده بودمش


با هزار و یک امید


و حالا برای هزارو یکمین بار


دلم را می برم


تا شکستگی اش را


گچ بگیرند!




 
            
  

دلتنگـــی







دلتنگی


بعضی از آدم ها


به بعضی چیزها عادت نمی کنند...!


مثل من، به نبودن تو... !


                     

فقر محبت




                       




فقر محبت گرفته ام


از انتظار آمدنِ مهربانت


آمدی ، اما


نه چشمانت مرا دید


نه دستانت حریف سردی دستانم شد




کـــــــــــــاش









کاش همانطور که از شکستن تکه ای شیشه بر میگردی و نگاهش میکنی

وقتی دل مرا شکستی ، یکبار بر میگشتی

فقط نیم نگاهی میکردی . . .



  

دل است دیگر






                                             

                                                                                                                                                                      


دل است دیگر


                یا شور می‌زند


                                    یا تنگ می‌شود


                                                        یا می‌شکند


                                                                       آخر هم مهر سنگ بودن


                                                                                           ...می‌خورد روپیشانی‌اش


غرور







دخترک رفت ولی زیر لب این را می گفت:


" او یقیناً پی معشوق خودش می آید ! "



پسرک ماند ولی روی لبش زمزمه بود:


..." مطمئناً که پشیمان شده بر می گردد ! "


... ...


عشق قربانی مظلوم غرور است هنوز