دلخسته

دلخسته

قصه ی دلتنگی های مـن
دلخسته

دلخسته

قصه ی دلتنگی های مـن

نذر کرده ام









من نذر کرده ام که اگر روزی بیای


به اندازه تمام مهربانی ات غزل بسرایم


قدری تحمل کن هنوز مانده که عاشق ترین شوم


من نذر کرده ام که اگر روزی عاشق ترین شوم


در کنار پنجره نگاهت بایستم


وبا پیراهن ابی به رکوع روم


ووقتی بر می خیزم لبریز شوم از وجود تو


پس بیا ای گمشده من مگر نمی بینی


که عاشق ترینم

                

السلام علیک یا أباعبدالله










                                 السلام علیک یا أباعبدالله                                                                                        


            وعلی الارواح التی حلت بفنائک علیکم منی جمیعا                                      

                    سلام الله أبدا مابقیت وبقی اللیل والنهار                                         

                        ولاجعله الله آخر العهد منی لزیارتکم                                          

                                  السلام علی الحسین                                                    

                                وعلى علی بن الحسین                                                


                                    وعلى أولاد الحسین                                                  

                                  وعلى أصحاب الحسین                                                 





            





پیچیده شمیمت همه جا ای تن بی سر..


چون شیشه عطری که درش گم شده باشد...



السلام علیک یا اباعبدالله










امشب شهادت نامه عشاق امضا میشود

فردا زخون عاشقان این دشت دریا میشود

امشب گرفته در میان، اصحاب، ثارالله را

فردا عزیز فاطمه، بی یار و تنها میشود


شمارش معکوس









   شمارش معکوس آغاز می شود...


     به روز رفتنت نزدیک میشویم   


           رفتنی اجباری و طولانی         


   چقدر غمگینانه و شاد 


     چه احساس عجیبی  



 شمارش معکوس آغاز میشود...


نمیدانم این روزهای آخر 


 این لحظات پایانی با تو بودن را


    دلتنگی کنم و اشک بریزم   


          بیتاب رفتنت شوم        


  یا بیخیال و خندان


    از ثانیه های خاموش آخر  


       لذت برم      



شمارش معکوس آغاز میشود...


 ساعت روی دیوار


حریص شکنجه ی من میشود


و نیشخند میزد


این روزهای پایانی را




باز به سراغ این دفتر آمده ام


که گذشته مان را در آن نوشتیم


غم و شادیمان


گلایه هایمان از دنیا و آدمها


قرارهای پنهانی و عاشقانه


و دل سپردن های ممنوعمان



اکنون چه بنویسم؟


که خواب به چشمانم نمی‌اید


که میخواستم همسفر تو باشم


که در نبودت گریه ها خواهم کرد


دل شکسته خواهم شد


بیتابی خواهم کرد


و غریبانه خاموش خواهم شد...



چقدر این حرفها تکراریست


هزاران بار به تو گفته ام


و مهربانانه شنیده ای


و صبورانه وعده ها داده ای


و دلگرمم کرده ای 


که چشم برهم زنی


مرا دوباره کنارت خواهی یافت



قلمم را با خود ببر


اگرنه


    تلخ خواهم نوشت   


         شعرهای تنهایی را       



این شمارش معکوس


عجب با عجله میگذرد...