قالیچه ی یادت

---

---

---

قالیچه ای را که به یادت بافتم 

هرگز

بر ایوان فراموشی

 پهن  

نخواهم کرد

                  

خطِ فـاصلــــــــــــــه

---

---

---

معلمم به خطِ فاصله میگفت:خطِ تیره...


خوب میدانست که فاصله ها چه


به روزگارِ آدمها می آورد...

مرگـــــی به نامِ زندگی

---

---

---

                                       

جدا موندن از کسی که دوستش داری


فرقی با مردن ندارد


پــــــــس


عمری که بی تو میگذرد


مرگیست به نامِ زندگی

                  

احساس

---

---

---

          

فقط بعضی از آدمها هستند که باران را احساس میکنند.


بقیه فقط خیس میشوند!!!

اما هنــــوز

---

---

---

 

تمامِ شهر را دیوانه وار


با خیالتْ قدم زده اَم.


خواب هایت را با که شریک میشوی?


اما هنوز


شـریک تمام بیخوابی های من تـویی !!

                 

بی آنکه بدانی

---

---

---

سایه وار میآیم نزدیک پنجره ات ....

بی آنکه بدانی ...

می آیم میان اتاقت

نگاهت میکنم ...

آرام خفته ای

زندگی را

لحظه ای حس میکنم .

به زیبایی

آرام میگیریم و باز میگردم...

بی آنکه بدانی

                 

نمیـــــدانم

---

---

---

             

خاطره ‏هایت را آنقدر در لحظات بی ‏کسی مرور کردم که پوسیدند.

نمی‏دانم خاطره‏ هایت کهنه شده ‏اند یا لحظات بی‏ کسی من بسیار

                 

لبهــــایِ تو

---

---

---

 

لبهای تو بر هر مرضی حکم دواست


هر بوسه ات از بوسه بعدیت سَواست


من سیر نمی شوم ولی جان خودم


هر بوسه تو قدِّ سه مَن باقلواست

یــــادمه

---

---

---

خواستم خودمو گول بزنم ؛ همه ی خاطراتم


رو انداختم یه گوشه ای و گفتم : فراموش ؛


 یه چیزی ته قلبم خندید و گفت : یادمه

                

دریغ ...

---

---

---

نگاهم به تلفن

دوخته می شود

امـــــا دریغ از چند ثانیه ی کوتاه صحبت

فقط

حجم خاک نشسته

روی گوشی را

نظاره می کنم !