به حرمـــــت نان و نمکی که با هم خوردیم
نــــــــان را تو ببر
که راهـــــــــت بلند است و طاقتــــــــــت کوتاه
نمــــــــــک را بگذار برای من
می خواهم این زخم همیشــــــــــه تازه بمانـــــــد...
شــب اســم تمـام روزهــــائیسـت
کـــه بــه دیـــدنــم مـــی آیــــی
کثیـف تــریــن چــاپلــوســی زمــانیسـت؛
کـــه مــردی بــه خــاطـــر طبیعــــی تـــریـن نیــازش
بــه دروغ بــه مـعـصـــومــی بگــویـــد "دوستـت دارم"
نگــرانِ کــوچکــــیِ بـــوســه هــایــــم نبــاش
مــالکیــتِ قلبـت را کــه بـه مـن ببخـشـی
ونگــاهــت را ازهــرغیـــرِ مــن کــه بپـــوشــی
بــوســه هــایـــم تــا تـــو
تــا عطـش لبهــایـت بــزرگ خــواهنــد شــد...!
همــه یِ فصــل هــایِ دلــم خــزان است
خــوش به حــالِ دلِ مــن
کــه مثـلِ مــن!
منتظـرِ بهــار نـیـسـت...!
بیـزارم از ایـن خــوابهــا
کــه هــر شـب
مــرا بـه آغـوش "تـــو" مـــی آورنــد
و صبـح
بـا اشــک از "تـــو" جــدا مــــی کننــد...!
افکار عاشقانه ام را
جمع کـــه میکنم
دسته گلـــی می شود
شبیه تو
برایِ تــــو...!
دوستــانِ خــوب مثلِ تیکــه هـــایِ پـازل هستند
که اگــه یکیشــون نبـــاشه پـــازل کـامل نمیشه
تـــــو یکــــــی از اون تیکــــه هـــایی
کــــه هیچـــــوقت نیستی
نـــه دلــــی کـــه ســر پنــاهـش بـاشـد
نـــه بـازوانــی کــه خــانــه اش!
چـــه بـــی خیــــال مــــی وزد
ســــوزِ سـرنـوشـت...!