دلخسته

دلخسته

قصه ی دلتنگی های مـن
دلخسته

دلخسته

قصه ی دلتنگی های مـن

السلام علیک یا أباعبدالله










                                 السلام علیک یا أباعبدالله                                                                                        


            وعلی الارواح التی حلت بفنائک علیکم منی جمیعا                                      

                    سلام الله أبدا مابقیت وبقی اللیل والنهار                                         

                        ولاجعله الله آخر العهد منی لزیارتکم                                          

                                  السلام علی الحسین                                                    

                                وعلى علی بن الحسین                                                


                                    وعلى أولاد الحسین                                                  

                                  وعلى أصحاب الحسین                                                 





            





پیچیده شمیمت همه جا ای تن بی سر..


چون شیشه عطری که درش گم شده باشد...



السلام علیک یا اباعبدالله










امشب شهادت نامه عشاق امضا میشود

فردا زخون عاشقان این دشت دریا میشود

امشب گرفته در میان، اصحاب، ثارالله را

فردا عزیز فاطمه، بی یار و تنها میشود


شمارش معکوس









   شمارش معکوس آغاز می شود...


     به روز رفتنت نزدیک میشویم   


           رفتنی اجباری و طولانی         


   چقدر غمگینانه و شاد 


     چه احساس عجیبی  



 شمارش معکوس آغاز میشود...


نمیدانم این روزهای آخر 


 این لحظات پایانی با تو بودن را


    دلتنگی کنم و اشک بریزم   


          بیتاب رفتنت شوم        


  یا بیخیال و خندان


    از ثانیه های خاموش آخر  


       لذت برم      



شمارش معکوس آغاز میشود...


 ساعت روی دیوار


حریص شکنجه ی من میشود


و نیشخند میزد


این روزهای پایانی را




باز به سراغ این دفتر آمده ام


که گذشته مان را در آن نوشتیم


غم و شادیمان


گلایه هایمان از دنیا و آدمها


قرارهای پنهانی و عاشقانه


و دل سپردن های ممنوعمان



اکنون چه بنویسم؟


که خواب به چشمانم نمی‌اید


که میخواستم همسفر تو باشم


که در نبودت گریه ها خواهم کرد


دل شکسته خواهم شد


بیتابی خواهم کرد


و غریبانه خاموش خواهم شد...



چقدر این حرفها تکراریست


هزاران بار به تو گفته ام


و مهربانانه شنیده ای


و صبورانه وعده ها داده ای


و دلگرمم کرده ای 


که چشم برهم زنی


مرا دوباره کنارت خواهی یافت



قلمم را با خود ببر


اگرنه


    تلخ خواهم نوشت   


         شعرهای تنهایی را       



این شمارش معکوس


عجب با عجله میگذرد...





گــورستــــــــان هـــا








گــــــورســــتـــان هـــا



پــــر از افـــــرادیــــستــــــ کـــــه میــــــپــنداشـــــتــنــــد . . .



چـــــرخِ دنــــیــا :



هــــرگــــز بــــدونِ آن هـا



نمـیــــچــــرخــــد . . . !






پایـــیز "مـــهــــری" داشت








نه بهـــــار با هیــــچ اردیبهــــشتی



نه تابســــتان با هیچ شـــــهریوری



و نه زمســـــتان با هیچ اســــفندی...



به اندازه پاییــــــــز



به مـــذاق خـــیابان ها خوش نیـــامد!



پایـــیز "مـــهــــری" داشت



که بر دل هــــر خـــیابان و رهگـــذری مـــی نشست.





دختــری در آینه بغض میکنـد








در آینـــه



دختــری دارد بغـض می کند



بیـاییـــد بغـلـش کنیــد



دست روی شـانه اش بگـذاریــد...



به او بگـوییــد همـه چیــز درست می شـود...



دلــش می خواهـد کمـی دروغ بشنــود...



آینــه را پاییـن تـر نصب کنیـد ...



گـمانـم دیـگر بـه زانــو در آمـده...



مـُـرده ام...








بآور ڪـטּ !



פֿـیـلـے ـهـآ פֿـواسـتـنـל نـبـوלنـت را پـُر ڪنـنـל ،



امـآ .. نـشـל !



مـآهـے صـیـל شـלه را هـرچـقـלر مےפֿـواهـے



לر آب رهـآ ڪـטּ



לیـگـر چـﮧ فـآیـלه ؟!



وقـتے مـُـرלه اسـت




معجـزه ی دست های تـــو








چند روزیستـــ دستـــ هایـــم را ...


با چنــد کتابـــ و نوشتــه ،


ســرگــرم کــرده ام

امــا ...


گـــــول نمی خورنــــــد ...


هیچ چیز معجـــزه ی دستـــ های تـــو نمی شود ... !





                          

کـــــــم می آورم











گاهی برای نوشتن دل نوشته هایم کم میاورم



همانطور که ثانیه به ثانیه نبودنت را کم آوردم



آنقدر از نبودنت نوشتم که کتابخانه ای شده



و چه نامردانه من زیر این بار سنگین خاطره ها کمر خم کردم...





یک نخ آرامش








یک نخ آرامش دود میکنم به یاد ناآرامی هایی

که از سر و کول دیروزم بالا رفته اند …


یک نخ تنهایی به یاد تمام دل مشغولی هایم …


یک نخ سکوت به یاد حرفهایی که همیشه قورت داده ام …


یک نخ بغض به یاد تمام اشک های نریخته …


کمی زمان لطفا ، به اندازه یک نخ دیگر ، به اندازه قدم های کوتاه عقربه …


یک نخ بیشتر تا مرگ این پاکت نمانده.









سلام به همگــــــی
من اومدم
دلم واسه همتون تنگیده بود
از همه دوستانی که سر زدن بهم تو این مدت ممنونم
قول میدم به همتون سر بزنم
فقط به علت کسالت کمی طول میکشه 
شرمنده تونم 

خیانت








"تن" در بغل کسی


و


"دل" پیش دیگری;



هزار خطبه هم بخوانند:



"خیانت" است...!!